بسم الله الرحمن الرحیم
وَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى یَدَیْهِ یَقُولُ یا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبیلاً (فرقان-27)
یا وَیْلَتى لَیْتَنی لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلیلاً (28)لَقَدْ أَضَلَّنی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنی وَ کانَ الشَّیْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً (29)
وَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى یَدَیْهِ یَقُولُ یا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبیلاً (فرقان-27)
یا وَیْلَتى لَیْتَنی لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلیلاً (28)لَقَدْ أَضَلَّنی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنی وَ کانَ الشَّیْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً (29)
و(به خاطر آور) روزى را که ستمکار دست خود را(از شدّت حسرت) به دندان مىگزد و مىگوید: «اى کاش با رسول(خدا) راهى برگزیده بودم! اى واى بر من، کاش فلان(شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم!
او مرا از یادآورى(حق) گمراه ساخت بعد از آنکه(یاد حق) به سراغ من آمده بود!» و شیطان همیشه خوارکنند* انسان بوده است!
