چرا همه اسم‌هاى خدا نام مردان است؟
قرآن به زبان عربى است. پس قاعده‌هاى زبان عربى در آن رعایت شده. آیا ممکن است قرآن به زبان عربى باشد، ولى قواعد دستور زبان آن فارسى یا انگلیسى باشد؟! از طرفى برابر دستور زبان عربى، الفاظ دوگونه هستند: 1ـ‌مؤنث 2ـ مذکر و هر یک از این دو به حقیقى و مجازى تقسیم مى‌شوند، پس لفظ‌ها این گونه تقسیم مى‌شوند.
مذکر (جنس نر) حقیقى مانند رجل (مرد) که در واقع نیز از جنس نر مى‌باشد.
مذکر مجازى مانند کتاب که در واقع جنس نر نیست، ولى چون در آن تاء (ة) وجود ندارد. ضمیرها و اشاره‌هایى که برایش مى‌آورند ضمیر مذکر است; مثلا مى‌گویند «هذا کتاب» و نمى‌گویند «هذه کتاب»
مؤنث (جنس ماده) حقیقى مانند امرئة (زن) که در واقع هم از جنس ماده است.
مؤنث مجازى مانند ملائکة که هرچند ملائکه از جنس ماده نیستند، ولى چون کلمه ملائکة، داراى «ة» است ضمیرها و اشاره‌هایى که براى آن مى‌آورند ضمیر و اسم اشاره مؤنث است; چنان‌که خداوند مى‌فرماید: (قالت الملائکة یا مریم...); ملائکه گفتند اى مریم... (آل‌عمران، آیه 42)
با توجه به آن‌چه برایتان نوشتم دریافتید که چرا نام‌هاى خداوند و ضمیرهایى که براى او به کار رفته مذکر است. خلاصه علت این است که: مواردى که مذکر و مؤنث ندارد و در لفظ هم علامت مؤنث یعنى «ة» وجود ندارد، در حکم مذکر است; یعنى چنین کلمه‌اى را مذکر به حساب مى‌آورند. کلمه‌هاى «الله»، «قرآن» و... از همین قبیل هستند و اگر براى کلمه «اللّه» ضمیر و اشاره مذکر به کار رود براى صفات خداوند نیز ضمیر مذکر به کار مى‌رود.
با دقت در آیات قرآن کریم مى‌توان موارد فراوان دیگرى هم پیدا کرد که با توجه به ادبیات عرب، کلمه‌اى مذکر یا مؤنث آمده است; مثلا شیطان این مظهر پلیدى مذکر آمده (آل‌عمران، آیه 175)، ولى براى کلمه «ملائکه» از مؤنث استفاده شده است (بقره،آیه30) باغ‌هاى بهشت مؤنث آمده(نساء، آیه 122) و «تابوت» مذکر(بقره، آیه 248) و....
مذکر (جنس نر) حقیقى مانند رجل (مرد) که در واقع نیز از جنس نر مى‌باشد.
مذکر مجازى مانند کتاب که در واقع جنس نر نیست، ولى چون در آن تاء (ة) وجود ندارد. ضمیرها و اشاره‌هایى که برایش مى‌آورند ضمیر مذکر است; مثلا مى‌گویند «هذا کتاب» و نمى‌گویند «هذه کتاب»
مؤنث (جنس ماده) حقیقى مانند امرئة (زن) که در واقع هم از جنس ماده است.
مؤنث مجازى مانند ملائکة که هرچند ملائکه از جنس ماده نیستند، ولى چون کلمه ملائکة، داراى «ة» است ضمیرها و اشاره‌هایى که براى آن مى‌آورند ضمیر و اسم اشاره مؤنث است; چنان‌که خداوند مى‌فرماید: (قالت الملائکة یا مریم...); ملائکه گفتند اى مریم... (آل‌عمران، آیه 42)
با توجه به آن‌چه برایتان نوشتم دریافتید که چرا نام‌هاى خداوند و ضمیرهایى که براى او به کار رفته مذکر است. خلاصه علت این است که: مواردى که مذکر و مؤنث ندارد و در لفظ هم علامت مؤنث یعنى «ة» وجود ندارد، در حکم مذکر است; یعنى چنین کلمه‌اى را مذکر به حساب مى‌آورند. کلمه‌هاى «الله»، «قرآن» و... از همین قبیل هستند و اگر براى کلمه «اللّه» ضمیر و اشاره مذکر به کار رود براى صفات خداوند نیز ضمیر مذکر به کار مى‌رود.
با دقت در آیات قرآن کریم مى‌توان موارد فراوان دیگرى هم پیدا کرد که با توجه به ادبیات عرب، کلمه‌اى مذکر یا مؤنث آمده است; مثلا شیطان این مظهر پلیدى مذکر آمده (آل‌عمران، آیه 175)، ولى براى کلمه «ملائکه» از مؤنث استفاده شده است (بقره،آیه30) باغ‌هاى بهشت مؤنث آمده(نساء، آیه 122) و «تابوت» مذکر(بقره، آیه 248) و....
