اتفاقا در قرآن کریم این موضوع سخت مورد توجه بوده و به صورت های مختلفی بیان شده است . آیاتى که در قران پیرامون امامت و ولایت ائمه اطهار(ع) وارد شده را مىتوان به دو بخش تقسیم کرد:
الف) آیاتى که به صورت مستقیم خلافت و جانشینى آن حضرات را بیان مىکنند.
ب ) آیاتى که مناقب و فضایل آن بزرگواران را مطرح مىکنند. این گونه آیات به صورت غیرمستقیم مىتواند موضوع ولایت آنان را نیز روشن و اثبات بکند، زیرا با بهرهگیرى از یک اصل عقلى و عقلایى به نام قبح ترجیح مفضول بر فاضل به راحتى مىتوان امامت آنان را درزمان بعد از رحلت پیامبر(ص) تا زمان وقوع قیامت مطرح و تبیین کرد. آیاتى که به بخش اول مربوط مىشود، توسط عده کثیرى از دانشمندان اهل سنت و از طرف همه محققان اهل تشیع مورد بررسى و ارزیابى قرار گرفته است. خوشبختانه سخن حق و صواب از زبان و قلم آنها در لابهلاى آثار به جاى مانده از آنها به ثبت رسیده، ولى متأسفانه مسائل سیاسى و دنیوى و گاه تعصب مانع از اقدام عملى در این باره شده است.
