میشه بگید چرا بیشتر آیات قرآن در مورد قیامت و جهنم صحبت کرده است؟
گفته شده که ثلث آیات قرآن پیرامون مسئله معاد وامور مربوط به ان است ,واین بدلیل آثاری است که معاد در زندگی انسانها دارد
زیرا بدون قیامت ,وبهشت وجهنم,زندگی پوچ وبی مفهوم است وسر گردانی در این عالم را در پی دارد,زیرا اگر آینده ای در کار نباشد ,تحمل سختی های دنیا بی مفهوم است.کیست که این رنجهای دنیا را تحمل کند وچه توجیهی دارد,اگر حساب وکتابی در کار نباشد,هرج ومرج جهان را فرا می گیرد,زیرا قانون زمانی رعایت می شود که مراعات وعدم مراعات آن تبعاتی داشته باشد,اگر محاسبه ای در کار نباشد,دلیلی بر رعایت قانون وجود ندارد.تأکید بر قیامت وبهشت وجهنم بدلیل گوشزد کردن آینده وحساب وکتاب انسانها در آخرت است که سبب می شود انسان از غفلت بیرون بیاید وقدمهای خود را حساب شده بر دارد زیرا هر اقدامی تبعات خاص خود را دارد واین تبعه دامنگیر انسان می شود ورهائی از ان ممکن نیست.
اگر ترس از جهنم نباشد,طغیان وسر کشی ,جهان را فرا می گیرد وقانون شکنی رسمی می شود.در هر صورت دو اصل مهم ,خداشناسی وباور داشت معاد,بدلیل آثاری که در زندگی انسانها دارند همواره مورد تأکید قرآن مجید قرار داشته وبا تعبیر یؤمنون بالله والیوم الاخر؛از آنها یاد شده است.دقت در ویژگیهای انسان وجاودانه بودن آن ,و پیچیدگیهائی که در انسان بکار رفته, فلسفه این تأکیدات را روشنتر می سازد.آیا انسان با این ویژگیهای محیر العقول,خلق شده تا چند روزی در این دنیا بخورد وبخوابد ورنج بکشد وبعداً نابود وهیچ وپوچ شود؟بدیهی است که هیچ عاقلی این را نمی پذیرد.بنابر این میبایست قیامت ومحاسبه ای در کار باشدوتأکید بیشتر بر جهنم بدلیل آنست که تا ترس از مجازات نباشد مجرمان هراسی نخواهند داشت,ضمن اینکه توجه به بهشت ونعمتهای آن هم کمتر نیست.ادامه توضیحات را ملاحظه نمائید.
