پاسخ
طبق روال طبیعی، موجودی که نیازمند است انتخاب میکند، کسی که انتخاب میشود نیاز انتخاب کننده را بر طرف میکند، بنا بر این میتوان گفت که در مسأله ازدواج و زندگی، زن مظهر غناست که مانند گلی فقط اظهار وجود میکند و مرد مظهر احتیاج است که دور این گل گشته و نیاز خود را در مسأله زندگی بر طرف میکند. در این میان انتخاب شدن زن یک مطلب قهری نیست و او میتواند بعضی از انتخاب کنندگان را رد نماید. (البته طبق روایات معصومین علیهم السلام، همان خداوندی که این احتیاج را به پسران و آن غنا را به دختران داده است، مناسب نمیداند که دختر از اهرم غنا بدون هیچ دلیلی، برای دفع خواستگار محتاج استفاده نماید.) از سوی دیگر مرد محتاج، در مقابل این رفع احتیاج وظایفی نیز به عهده میگیرد. نکته ی دیگر این که این شیوهی رایج، طبیعی و متناسب با روحیات زن و مرد نیز میباشد، شما تصوّر کنید که اگر بانوئی به خواستگاری برود و جواب رد بشنود و این مسأله تکرار شود، با توجه به روحیه لطیف زنان (که نوعا وجود دارد و برای جریان نظام طبیعی خلقت هم چیز بجائی است) ممکن است مشکلات روحی و روانی را برای آنان ایجاد کند ولی در آقایان این مسأله همیشه بوده و هست و با توجه به روحیات مردها مشکل خاصی را ایجاد نخواهد کرد. و از جانب سوم اصلا چه کسی گفته زن نمیتواند مردی را به همسری خود بر گزیند و در جوامع بشری اگرچه عموما این گونه است (و ممکن است با توجه به سخنان فوق بگوئیم این بهترین روش است) ولی عکس آن هم مانعی ندارد و رفتن برای خواستگاری یک سنّت و عرف است نه این که یک امر شرعی باشد. و از سوی چهارم اگر در عبارات عقد ازدواج تأملی بکنیم میبینیم که این زن است که خطاب به مرد میگوید «من خود را به همسری تو در آوردم» و این مرد است که با کلمه «قبلتُ» این همسری را قبول میکند، بنا بر این فقط شروع مراسم انتخاب شدن و انتخاب کردن بر عهده مرد است، ولی انتخاب کننده واقعی و نهائی زن است. |