در سوره مبارکه علق، «تعلیم به وسیله قلم» از اوصاف پروردگار کریم دانسته شده است؛ «اقْرَأْ وَ رَبُّکَ الْأَکْرَمُ. الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَم». (1) اگر می‌خواهیم قلمی سازنده و بالنده پیدا کنیم، بایسته است که با ارزش قلم و رسالت والای آن آشنا شویم. اسلام آمده است تا بشر را از جنگ و نزاع به صلح و دوستی رهنمون گردد تا آدمی به جای آنکه در اندیشه تهیه سلاح جنگی باشد، قلم متعهدانه را در دست گیرد و طریق کمال را بپیماید و در پرتو کشف حقایق هستی و تبیین علوم و معارف الهی، امور دین و دنیای خویش را سامان بخشد.
. قلم می‌کوشد تا علم و معرفت را از اسارت نسیان و فراموشی رها کند و نهر زلال دانش را حیاتی جاودانه بخشد. این خلق مبارک، از بهترین موهبت‌های الهی است که از آب حیات ازلی سیراب گشته(2) و آن را ولایتی است ربوبی که دانایی و آگاهی را در سلطه خود مصون می‌دارد و از گزند غلفت صیانت می‌بخشد.
. قلم می‌کوشد تا علم و معرفت را از اسارت نسیان و فراموشی رها کند و نهر زلال دانش را حیاتی جاودانه بخشد. این خلق مبارک، از بهترین موهبت‌های الهی است که از آب حیات ازلی سیراب گشته(2) و آن را ولایتی است ربوبی که دانایی و آگاهی را در سلطه خود مصون می‌دارد و از گزند غلفت صیانت می‌بخشد.
