حرمت سحر و جادو مورد اتفاق همه علماست و هر نوع آموزش، یادگیری، استفاده از آن و پرداخت پول در قبال آن حرام است. تنها در صورتی که انجام سحر به قصد باز کردن سحر و بر طرف کردن آثار آن باشد آن هم در صورتی که مستلزم انجام کار خلاف شرع مانند تهمت زدن به دیگران یا به کار بستن کارهای حرام دیگر نباشد توسط برخی مراجع اجازه داده شده ولی برخی مراجع دیگر رجوع به جادوگران و فالگیران را در هر صورت حرام دانسته اند. انجام کارهایی که با سرعت حرکت یا به اصطلاح تردستی همراه است یادگیری آنها حرام نیست هر چند برخی مراجع این امور را اگر شعبده بازی باشد حرام دانسته اند و پول دادن در قبال آن را جایز نشمرده اند البته دیدن آن اشکال ندارد، اما یادگیری و آموزش و استفاده از علومی مانند جفر و رمل و مانند آن اشکالی ندارد به شرط آن که مستلزم حرام دیگری نگردد.
درباره فالگیری هم بعضی از فقها مراجعه به فالگیرها را مطلقا حرام دانسته اند اما برخی دیگر مراجعه به آنها را بدون معتبر دانستن حرف هایشان و دادن پول به عنوان هدیه را جایز دانسته اند اما در مورد خود این آدم ها، اصل کسب درآمد از راه سحر و جادو و شعبده و فالگیری طبق نظر بیش تر مراجع حرام است. در ضمن فراموش نشود فال حافظ و مانند آن که قبلاً توضیح دادیم با این فالگیری هایی که خبر از اینده و امور پنهانی می دهند متفاوت است و حرام نیست! به علاوه انجام تفننی و به قصد سرگرمی فالگیری با قهوه و مانند آن هم حرام نیست به شرطی که به کار حرام دیگری نکشد.
نکته آخر درباره دعانویس ها و افرادی است که از راه های خاص برای معالجه افراد استفاده می کنند. طبق نظر برخی از مراجع انجام این کارها اگر از کتاب های معتبر باشد و خود این افراد هم اهل عمل به دستورات دین باشند و خلاف شرعی هم در کارهایشان صورت نپذیرد جایز است و مراجعه به آنها و پرداخت پول به عنوان هدیه اشکالی ندارد.
به طور کلی این نکته مهم را درباره این کارها فراموش نکنید که موجب حرام دیگری مانند تهمت به دیگران و سوءظن به آنها یا تسخیر جن و ارواح از راه های حرام و یا ترویج امور خرافه و خبر دادن از اینده به صورت قطعی و... نباشد که به هیچ وجه جایز نخواهد بود.
گزیده ای از بیانات رهبر انقلاب اسلامی پیرامون آداب رقابت انتخاباتی و تبیین وظایف مردم، مسئولین، نامزدهای انتخاباتی و جریان ها و فعالین سیاسی:
تبلیغِ به دور از دروغ؛ شرط سلامت انتخابات
فضای انتخابات، باید فضای سالمی باشد؛ فضای تبلیغات، باید با فضای پروپاگاندهای معمول دنیا تفاوت داشته باشد.
امروز در دنیا، دمکراسی، یک دمکراسی حقیقی نیست؛ زیرا فشار تبلیغات پُر زرق و برق توخالی، با سخنان فریب آمیز، آن چنان بر ذهن مردم سنگینی می کند، که امکان انتخاب درست را به مردم نمی دهد؛ نمی گذارند مردم فکر کنند. هر کس که مقداری از کارهای انتخاباتی کشورهای به اصطلاح دمکراتیک را مشاهده کرده باشد، این معنا برایش واضح است. حرفهایی که می زنند، وعده هایی که می دهند، قیافه هایی که می گیرند، تملقهایی که از بعضی از قشر ها یا گروه ها می گویند، ارتباطهایی که با جناحهای خاصی برقرار می کنند تا نظر آن ها را جلب بکنند، این ها کارهای سالمی نیست؛ کارهایی است که وقتی در یک مجموعه ی مردمی انجام گرفت، فضا را مسموم می کند و قدرت فکر کردن به آن ها نمی دهد.
تبلیغ، صحیح و حق است؛ اما با معنای واقعی کلمه، با حفظ حدود شرعی کلمه، به دور از فریب، به دور از کارهای دروغین و نمایشی، به دور از متهم کردن این و آن. نمی شود ما بگوییم که مسؤولان انتخابات، نسبت به این قضیه هیچ مسؤولیتی ندارند؛ این شرط سلامت انتخابات است.
نوروز در دین اسلام نماد سه چیز است، نماد اعتدال و در هر سال فقط دو روز و شب مساوی اند که یکی از آن دو روز، نوروز است که مظهر اعتدال است و از ارزش های بزرگ انسانی و اسلامی است و همچنین نوروز مظهر رستاخیر و بعث الهی است که در روایات آمده، همان طور که طبیعت در نوروز زنده می شود، انسان ها نیز زنده می شوند که نماد رستاخیز اسلامی است و مهم تر از همه اقتران روز عید غدیر با روز نوروز است، روزی که پیامبر اکرم(ص) دستان امام علی (ع) را به عنوان امام و ولّی مردم در غدیر خم بالا بردند، آن روز دقیقاً اقتران داشت با نوروز و لذا به نوروز جلوه دیگری داد به همین خاطر در بعضی از روایات از این روز تمجید شده و لباس نو پوشیدن در آن روز سفارش شده بود.
در حقیقت سالگشت نوروز، بزرگداشت سالگشت شمسی غدیر است و اگر بتوانیم این عنوان را دوباره زنده کنیم به نکته بسیار مهم و حساسی رسیده ایم.البته باید این مطلب را زنده کنیم و بعضی از ائمه روی این نکته توجه فراوانی داشتند، چون اگر عید نوروز به عید غدیر گره بخورد، شیعه کار بزرگی کرده است باید برای غدیر بزرگ دو بزرگداشت قمری و شمسی برگزار کرد، قمری آن 18 ذیحجه و شمسی آن اول فروردین می باشد، چون باید این مطلب را زنده کرد و غدیر اهمیت فراوانی برای شیعیان دارد، لذا جا دارد در دو بزرگداشت شمسی و قمری یاد شود و نکته دیگر این جاست که اگر ائمه اطهار (ع) در عید نوروز عیدی می دهند و جشن می گیرند در حقیقت پیوند عمیق بین سنت ایرانیان و سنت مذهبی ایجاد کرده اند و بین تحویل و تحول اتصال بزرگ رخ داده است.
این نکته بسیار مهم است که ما باید روی اعیاد مذهبی خود، مخصوصا عید غدیر برنامه ریزی های فراوانی کنیم چون غدیر، روز سازندگی، تحول، روز امامت و ولایت، روز سرنوشت و پیوند مردم با امامت است و امامت نقش مهم و سرنوشت سازی در روند زندگی مردم دارد.
با تایید پیشوایان دینی، نوروز ایرانی، به رسمی ایرانی اسلامی تبدیل شد. سنّت های نیک گذشته با آموزه های دینی، قرین گشت و آموزه های نو، به زیبایی و غنای بیشتر آن یاری رساند.
یکی از سنّت های نیکو که در گذشته و امروز، در اقوام مختلف ایرانی مرسوم بوده و هست، حضور قرآن کریم در آیین های نوروزی است و اینک چند نمونه از این دست:
1 . قرآنِ سفره هفت سین: یکی از جلوه های زیبای حضور قرآن در ایین های نوروزی، گذاشتن قرآن، روی سفره هفت سین است. در این رسم که می توان گفت: کم ترین گونه ارتباط با قرآن در این ایام است، قرآن را روی سفره هفت سینِ ویژه تحویل سال نو قرار می دهند. البته لازم به گفتن است که روی سفره هفت سین، فقط چیزهایی مانند سیب، سمنو، سنجد و... را که حرف سین در ابتدای آن است، نمی گذراند؛ بلکه از چیزهای دیگری که از آن، امید رحمت و برکت دارند نیز استفاده می کنند. در «فرهنگ عامیانه» هدایت آمده است: «چیزهایی که در سفره هفت سین می گذارند، از این قرار است: قرآن، نان، آب و...».
2 . قرائت قرآن در هنگام تحویل سال: عدّه ای از متدینان، در دقایق پایانی سال و پیش از آغاز سال جدید، قرآن کریم را در دست می گیرند و در کنار سفره هفت سین، ایاتی از قرآن را تلاوت می کنند. از این طریق، پایان سال و هنگام تحویل سال و دقایق نخستین سال جدید را با قرآن و در کنار قرآن هستند و سال نو را با قرائت قرآن آغاز می کنند و از این راه، برای زندگی خود، برکت و معنویت را فراهم می آورند.
3 . ورود به منزل با قرآن: رسمی است که در آغازین لحظه های ورود به سال جدید خورشیدی، انجام می شود. در این رسم و اعتقاد دیرین که در برخی از مناطق ایران رایج است ، ورود نخستین فرد به فضای خانه، در اوّلین روز سال و پس از تحویل سال را بسیار با اهمّیت می دانند و آن را مدار برکت و خوش آمد در طول سال می دانند. در این رسم، از فردی از اعضای خانواده یا شخص دیگری که خوش قدم، پاک و درستکار است، خواسته می شود تا نخستین واردشونده به فضای خانه باشد. پس از انتخاب و قرار قبلی، این فرد، با یک جلد قرآن، برای رحمت و برکت، سبزه، به نشانه بهار و سرسبزی و طراوت، آب، به نیت روشنایی و پاکی و اینه، برای راست نمایی و زلالی، در حالی که با پای راست وارد خانه می شود، جمله بسم الله الرّحمن الرّحیم را بر زبان می آورد و مقداری آب بر جای پای خود یا چهارگوشه اتاق یا حیات می ریزد.
4 . پول عیدی لای قرآن: در روز عید، جنب و جوش و شادی بچّه ها، از بقیه بیشتر است و یکی از دلایل آن هم عیدی گرفتن از بزرگ ترهاست. در ایام عید نوروز، بزرگ ترهای فامیل، به کوچک ترها عیدی می دهند. این عیدی که معمولاً اسکناس های نو است، شور و شادی بیشتری را برای آنها ایجاد می کند.
بعضی از بزرگ ترهای متدین، این پول ها را لای قرآن خود می گذارند و هنگام عیدی دادن، قرآن را گشوده و پول را از لای قرآن بیرون می آورند و به بچّه ها می دهند. این کار برای آموزش ایجاد ارتباط بهتر و بیشتر با قرآن کریم است و از این راه برای پول های عیدی، تبرّکجویی می کنند.
ایران به دلیل پیشینه تاریخی و تکاپوی مستمر اجتماعی و فرهنگی، دیدنی های متنوعی دارد که بازدید از آن ها می تواند حس کنجکاوی گردشگران و جهانگردان را ارضاکرده و ستایش آنان را برانگیزد. هر مسافری با هر انگیزه ای که به ایران سفر کند، می تواند مطابق اهداف، ذوق و برنامه خود، در ایران دیدنی های مورد نظر خود را بیابد. نباید فراموش کرد که بهترین راه شناخت سرزمین و مردم هر کشور، آشنایی با مردم کوچه و بازار و برقراری تماس مستقیم با خود آنان است. خانواده های ایرانی اصولاً گشاده روی و مهمان نواز هستند. با آشنایی مختصری با ایرانیان می توان به درون خانواده های ایرانی راه یافت و از چگونگی زندگی، معیشت، طرز تفکر و بینش اجتماعی آنان و بسیاری دیگر از خصوصیاتی که در نوشته ها نیامده است، آگاه شد.
آثار تاریخی بازمانده از دوره های مختلف استقرار انسان در فلات ایران به موازات چشم اندازهای طبیعی متنوع کرانه ای، کوهستانی، بیابانی و کویری در آمیزش و ترکیبی هماهنگ با بناهای تاریخی و میراث مذهبی و فرهنگی، مجموعه ای از انگیزه های گوناگون را برای دیدار از ایران فراهم می سازند. فرهنگ باستانی ایران که نمودهای آن در پیکر میراث های تاریخی معماری جاودانه شده، دیدنی های بسیاری را فراهم آورده است.
فرهنگ ایران امروز مجوعه کاملی از فرهنگ گذشته های دور و نزدیک این سرزمین است و هر کس می تواند به تناسب سلیقه و فرهنگ خود، حس کنجکاوی و زیبایی خود را در دیدار از این کشور پهناور و پربار برآورده کند. آثار تاریخی موجود در تخت جمشید، پاسارگاد، شوش، همدان، کرمانشاه، فیروزآباد، سیراف و بسیاری دیگر از کانون های باستانی تمدن ایرانی، انگیزه کافی را برای دیدار از این کشور باستانی ارائه می کنند.