ابو درداء روایت می کند که: شبی امیرالمؤ منین علیه السّلام را دیدم که از مردمان کناره گرفته و در مکان خلوتی مشغول مناجات با پروردگار است و می فرمود: بار الها! چه بسیار گناهانی که با بردباری از عقوبتش درگذشتی و چه بسیار جرائمی که به کرم و بزرگواریت آن را آشکار نساختی، بار الها! گر چه عمرم در نافرمانی تو طی شد و گناهانم بسیار گشت ولی آرزویم تنها غفران و آمرزش تو است، و آه اگر در نامه عملم... ناگاه دیدم صدا خاموش شد. گفتم، حتماً حضرت را خواب برده، رفتم تا آن حضرت را بیدار کنم چون ایشان را حرکت دادم دیدم همچون چوب خشک شده ای است. گفتم: اِنّا لِلّه وَ اِنّا اِلَیْهِ راجِعُون امیرالمؤ منین از دنیا رفت. به خانه آن حضرت رفتم، و فاطمه علیها السّلام را از این امر آگاه ساختم. فرمود: این حالتی است که از ترس خدا هر شب بر او عارض می شود. پس اندکی آب به چهره اش پاشیدم، بهوش آمد به من نگریست در حالی که من می گریستم، فرمود: چه چیز باعث گریه تو شد، ای ابو درداء؟! گفتم: آنچه را که می بینم شما به خود روا می داری، فرمود: ای ابو درداء! پس حالت چگونه خواهد بود اگر مرا ببینی در حالی که به حساب فرا خوانده شده ام. ابو درداء می گوید: بخدا سوگند که من چنین حالتی را از احدی از اصحاب رسول خداصلّی اللّه علیه و آله ندیدم.
علی علیه السلام که اولین نمازگزار پس از پیامبر صلی الله علیه و آله است و رکعت به رکعت نمازش و تکبیر به تکبیرش دیدنی و شنیدنی است، آخرین نمازش نیز شنیدنی است، هر چند که قلم از توصیف عاجز باشد.
حاکم حسکانی در شواهد التنزیل از «ابن عباس» نقل می کند که علی(ع) نخستین کسی بود که بعد از خدیجه(س) به رسول خدا(ص) ایمان آورد و لباس او را پوشید و در بستر او خوابید... (ولی در این نقل اشاره ای به آیه شریفه نمی کند).[1]
نخستین افتخار علی ـ علیه السلام ـ در این دوران پیشگام بودن وی در پذیرفتن اسلام، و یا به عبارت صحیح تر، ابراز و اظهار اسلام دیرینه خویش است زیرا علی ـ علیه السلام ـ از کوچکی یکتاپرست بود و هرگز آلوده به بت پرستی نبود[2] تا اسلام او به معنای دست کشیدن از بت پرستی باشد (در حالی که در مورد سایر یاران پیامبر چنین نبود)
پیشگام بودن در پذیرفتن اسلام، ارزشی است که قرآن مجید روی آن تکیه کرده و صریحا اعلام نموده است که کسانی که در گرایش به اسلام پیشگام بوده اند، در پیشگاه خدا ارزش والایی دارند، آنجا که می فرماید: «و پیشگامان، پیشگام، آنان مقربانند.»[3]
توجه خاص قران به موضوع «سبقت در گروش به آیین اسلام» به حدی است که حتی کسانی را که پیش از فتح مکه ایمان آورده و جان و مال خود را در راه خدا بذل نموده اند، از افرادی که پس از پیروزی مسلمانان برمکیان، ایمان آورده و جهاد کرده اند، برتر شمرده است چه رسد به کسانی که پیش از هجرت و در سال های نخست ظهور اسلام، مسلمان شده اند، آنجا که می فرماید:
آیا فکر می کنید بهترین «خریدار» ممکن هستید و وقتی به مغازه یا مکانی از این دست می روید، بهترین چیز را انتخاب می کنید؟
اگر هم این گونه هستید، این موارد را بخوانید تا به خریدار بهتری بدل شوید.
۱. به جای رفتن به فروشگاه های بزرگ و «سوپرها» و جاهایی که انواع متاع ها را دارند، فقط به مغازه های تخصصی و آن جا که یک نوع کالای خاص و بهترین جنس آن را می فروشند، سر بزنید. هر چه باشد، شما برای کسانی که دوست دارید خرید می کنید و باید بهترین کالا را برایشان برگزیدند.
۲. سعی کنید در ۵ روز اول هفته به خرید بروید. هم مغازه خلوت تر است و هم خیابان ها. در غیر این صورت طی دو روز پایانی هفته که مصادف با تعطیلات است، در شلوغی خیابان ها دچار تأخیر و در هم همه داخل مغازه ها فرسوده می شوید.
۳. در ساعات نخست صبح و در بخش های اولیه روز به مغازه ها بروید و این توصیه هم به خاطر نخوردن به شلوغی ها است.
۴. یک فهرست مشخص برای خودتان انتخاب و طبق آن عمل کنید.
۵. بودجه مشخصی را برای خود در اختیار گیرید و درست براساس آن خرید کنید، تا از این طریق بدانید که بنیه مالی تان چقدر است.
مقام معظم رهبری در «سال تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی» در مورد واردات بی رویه و غیرضروری پوشاک فرمودند: این تفاخر غلطی است که ما مارک های خارجی را در پوشاکمان، در وسایل منزلمان، در مبلمانمان، در امور روزمره و در خوراکی هایمان ترجیح بدهیم به مارک های داخلی، در حالی که تولید داخلی در خیلی از موارد بسیار بهتر است... من شنیدم پوشاک داخلی را که در بعضی از شهرستان ها تولید می شود می برند مارک خارجی می زنند، برمی گردانند.
اگر همین جا بفروشند ممکن است خریدار ایرانی رغبت نکند اما چون مارک فرانسوی دارد، خریدار ایرانی همان لباس را، همان کت و شلوار را، همان دوخت را انتخاب می کند، این غلط است.
آمار و ارقام نشان می دهد که در سال ۹۰ نسبت به سال ۸۹ حدود 11.64 درصد واردات پوشاک افزایش داشته و در سال گذشته ۲۲ میلیون دلار صرف خرید پوشاک وارداتی شده است.
«مهر» می افزاید: آمار گمرک ایران نشان می دهد که امارات متحده عربی، ایتالیا و چین ۳ کشور عمده مبداء واردات پوشاک به ایران در سال ۱۳۹۰ بوده و بر همین اساس در سال گذشته معادل ۸ میلیون و ۹۴۹ هزار دلار پوشاک از امارات متحده، ۴ میلیون و ۶۶۹ هزار دلار از ایتالیا و ۴ میلیون و ۳۷ هزار دلار پوشاک از چین میزان خرید ایران از این کشورهاست.
وزن محموله های پوشاک صادر شده به ایران نیز از امارات معادل ۹۸۶ تن، از ایتالیا ۱۶۷ تن و از چین ۵۴۹ تن اعلام شده و چینی ها با ارسال پوشاک ارزان رتبه اول صادرات ارزان پوشاک به ایران را به خود اختصاص داده اند.
تبدیل مصرف تولیدات داخلی در میان مردم به یک عادت، فرهنگ و در مرتبه ی بالاتر یک فریضه، امری است که مطالعه و بررسی، همکاری جمعی مردم، دولت، تولیدکنندگان و طراحان و برنامه ریزان را طلب می کند. اما به راستی چگونه می توان نوع چینش پایه های این فرهنگ سازی را به طوری صورت داد تا در دراز مدت جامعه از نتایج آن بهره مند شود؟
حفظ فرهنگ اصیل ایرانی، عمقی شدن نگاه مسؤولان به مقوله ی خطر نامریی هجمه ی فرهنگی همچنین توجه به صدمات اقتصادی و تجاری که توسط ورود کالاهای خارجی به کشور تحمیل می شود نیازمند توجه و بازبینی است. بررسی اندیشه های راهبردی رهبران بزرگ، یکی از ارزشمندترین فرصت هایی است که برای شناخت مسیر و حرکت یک جامعه باید به درستی صورت پذیرد. بسط و روشن کردن ابعاد این اندیشه ها، استخراج الگوها از دل بیانات و طراحی راهکارهایی به عنوان دستورالعمل های اجرایی این الگوها، همگی از نتایج شناخت درست اندیشه های راهبردی رهبران بزرگ است.