آیت الله العظمی مکارم شیرازی از مراجع تقلید کاهش جمعیت را به عنوان یک فاجعه بزرگ اجتماعی معرفی می کنند و مسائلی مانند بی مسئولیتی اجتماعی، انتحار و خود کشی را از آثار از آثار شوم این فاجعه عظیم بر می شمارند. با توجه به سفارشات رهبر معظم انقلاب در این موضوع و توجه ایشان به این مهم، نگاهی به سخنان این مرجع تقلید عالم تشیع می نماییم.
کاهش ازدواج، و عدم تمایل جوانان به زندگی زناشویی و روی آوردن به زندگی غیر طبیعی تجرّد، و یا صحیح تر چیزی که اصلًا نمی توان نام آن را زندگی گذارد، فاجعه بزرگی است برای جهان انسانیت که همراه دیگر آثار منفی زندگی ماشینی، دامنگیر انسان قرن ما شده است.
کاهش ازدواج تنها از این نظر فاجعه آور نیست که به انقراض یا کمبود نسل، می گراید، تا گفته شود فعلًا- و شاید تا چندین سال دیگر- فکر ما از این جهت آسوده است، زیرا جهان انسانیت با کمبود نفرات روبه رو نیست، بلکه شاید ازدیاد جمعیت در حال حاضر مایه نگرانی باشد.(البتّه در کشورهای غیر صنعتی، و نه صنعتی که جمعیت کاملًا در آنها کنترل شده است!)
عیب این موضوع بیشتر از این نظر است که افراد مجرّد در واقع از نظر احساس مسئولیت اجتماعی بسیار عقب هستند، آنها تقریباً به هیچ جامعه ای تعلّق ندارند و به افرادی می مانند که در یک فضای بیکران در حالت بی وزنی در میان کرات سرگردان باشند!
آنها ممکن است با کمترین چیزی پیوند خود را از آب و خاک خود بریده، فوراً به نقطه دیگری پرواز کنند، و یا در صورت ناراحتی با زندگی وداع گویند و از آن چشم بپوشند. آمار انتحار و خودکشی ها به خوبی این واقعیت را روشن می سازد زیرا طبق این آمار (خودکشی) در میان افراد مجرّد به درجات از افراد متأهّل بیشتر است.
فرار مغزها بیشتر در میان افراد مجرّد که هنوز پیوند زندگی زناشویی با اجتماع کشور خود برقرار نساخته اند دیده می شود.
از چراغ قرمز رد شدم، می دانم که کار اشتباهی هست ولی راستش کمی لذت داشت. توی مسیر برگشتن باز هم از چراغ قرمز رد شدم. تا اینکه خودم را در جلسه بسیار مهم دیدم. دست به اسلحه بردم اما بدون شلیک، ترورش کردم. به دنبال لذت بردن بودم. و چه لذتی داشت!!!
سرمایه بزرگ انسان در زندگی، حیثیت اوست و هر چیز، آن را به خطر بیندازد، در واقع جان او را به خطر انداخته است. حتی گاه از میان بردن آبروی کسی، از نابودی شخص مهم تر است و اینجاست که در حقیقت گناه او از قتل نفس نیز سنگین تر است.
غیبت از آن دسته گناهانی است که به طور مستقیم شخصیت انسان ها را زیر سؤال می برد و گاهی آن را در نظر دیگران بی ارزش می کند؛ چرا که غیبت، همان گفتن سخن ناروا پشت سر دیگران است، که هرگز کسی بدان سخن رضایت ندارد. بر اساس مبانی دینی، غیبت به عنوان یک رفتار نابهنجار محسوب می شود. این رفتار ضدارزشی، موجب بروز آسیب ها و مشکلات متعدد اجتماعی می شود و از آنجا که متأسفانه در جامعه فعلی هم رواج دارد، بازخوانی و بازکاوی این پدیده با توجه به مدل های متنوع روابط جمعی، ضروری به نظر می رسد، تا با شناخت آسیب ها و درمان آن، گامی مهم در مقابل انحرافات، برداشته شود.
جلسه غیبت = جلسه ترور شخصیت
موضوع جلسه = بردن آبروی مؤمن
رئیس جلسه = شیطان
دبیر جلسه = نفس اماره
منشی جلسه = هوای نفس
زمان جلسه = وقت بیکاری
مکان جلسه = هر جا خدا فراموش شود
از برجسته ترین خصلتهای نیکمردان و آزادگان، کرم و سخاوت است. و همین آزادگی از تعلقات و خوی بذل و بخشش است که دیگران را اسیر محبت و احسان می کند.
ضیافت و داشتن دستی باز و سفره ای گشوده و عطایی پیوسته ومهمان داری و مهمان نوازی، از نشانه ها و جلوه های این روحیه فتوت وجوانمردی است.
معاشرتها، دید و بازدیدها و رفت و آمدها، گاهی به صورت مهمانی است. از این رو آشنایی با آداب ضیافت و رسوم دینی مهمانی،در محدوده اخلاق معاشرت می گنجد. این موضوع، دو جنبه و دوطرف دارد: یکی کسی که مهمان می کند، دیگری آن که مهمان می شود. و هر کدام را آداب و روش و حد و حدودی است، قابل بحث.
بعضی، از مهمان گریزانند. برخی هم مهمان دوستند. هر کدام هم نشان دهنده خصلت درونی افراد است. حضرت علی(ع) را اندوهگین دیدند. پرسیدند: یا علی! سبب اندوه شما چیست؟ فرمود: «یک هفته است که مهمانی برایم نیامده است!...»[1]
این کجا؟ و آن که آمدن مهمان را نزول بلا می شمارد و کوه غم بردلش می افتد و عزا می گیرد، کجا؟ برکت خانه، در آمد و شد مهمان است. مهمان رحمت الهی است و پذیرایی از مهمان، توفیقی ارجمند است که نصیب هر کس نمی شود. مهمان حبیب خداست.
از مهمترین عوامل سقوط و انحطاط انسان گناه و معصیت است.
امام صادق علیه السلام فرمودند: «ان العمل السییء اسرع فی صاحبه من السکین فی اللحم: عمل بد، اثرش سریع تر است در انسان از کارد در گوشت.»[1]
نقش گناه و نافرمانی را در انسان، می توان به نقش اعتیاد به مواد مخدر تشبیه نمود. همان طوری که انسان به صورت طبیعی اعتیاد به مواد مخدر ندارد و حتی آن را بد می داند، از گناه و معصیت هم تنفر دارد.
همان طوری که اعتیاد چیزی است که از خانواده و دوستان بد و محیط فاسد بر انسان تحمیل می شود، گناه نیز بر انسان تحمیل می شود.
حضرت علی علیه السلام فرمودند: «الحرص و الکبر و الحسد دواع الی التقحم فی الذنوب: حرص و تکبر و حسد، سه عامل آلودگی به گناه است.»[2]
همان طوری که اعتیاد پناهگاه موقتی است برای شخص معتاد، گناه نیز می تواند زمان کوتاهی برای گناهکار پناهگاه و کارگشا باشد، مثل دروغ گفتن مجرم برای فرار از مجازات.
نقطه آغاز در اعتیاد، گاهی از یک تعارف ساده به کشیدن سیگار آغاز می شود و تدریجا شخص معتاد می شود؛ در گناهان نیز انسان تدریجا آلوده می شود.
دختر یا پسر؟ زن یا مرد؟ کدام یک جنس مخالف است؟ هر دو یا یکی از آن دو؟ چه مکانیزمی در جذابیت جنس مخالف وجود دارد؟
مکانیزم جذابیت جنس های مخالف نسبت به هم بر چه اساس است؟ آیا جاذبه ی دختر و پسر برای یک دیگر بر خلاف سرشت و نهاد آن هاست و نوعی انحراف از طبیعت اوّلیه ی انسان به حساب می آید؟
نیاز طبیعی دختر و پسر به یکدیگر، در خلقت بشر، زن و مرد مکمّل نیازمندی های روحی و روانی یک دیگرند و هر یک بدون دیگری احساس فقر و نیاز نموده، به آرامش واقعی دست نمی یابد.
انسان به عنوان موجودی طبیعی و با داشتن بعد مادی و جسمانی، ناچار با جهان طبیعت در ارتباط حیاتی و وابستگی متقابل است؛ به صورتی که قطع این وابستگی ها مساوی با نابودی او خواهد بود.
اگر انسان می توانست بدون وابستگی به طبیعت و علایق مادی، به مقصود نهایی خویش در خلقت نایل شود، قطعاً پروردگار حکیم نیز او را به دامان طبیعت جسمانی نمی سپرد. خصوصیات جسمانی، علایق روحی و روانی، جذّابیت های متقابل بین طرفین(زن و مرد) به خصوص در سنین جوانی، از این قاعده ی کلّی مستثنا نیست. البتّه هر کدام از دو طرف دارای جذّابیت ها و ویژگی هایی است که به طور اجمال بدان اشاره می کنیم.