عربی بودن قرآن
پاسخ
علت اینکه ما قرآن را به صورت عربی می خوانیم این است که حقیقت قرآن به زبان عربی نازل شده است: «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْءَانًا عَرَبِیا لَّعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ»[1] ما آن را قرآنی عربی نازل کردیم، شاید شما درک کنید (و بیندیشید)! البته خواندن ترجمه قرآن به همراه خود قرآن برای آشنایی با معنای آیات نه تنها مانعی ندارد، بلکه بسیار خوب است و اما اینکه چرا قرآن به زبان عربی نازل شده است جواب داده شده است که: 1- عربی بودن قرآن بر اساس اصل کلی «وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ..» ما هیچ پیامبری را، جز به زبان قومش، نفرستادیم[2] صورت گرفته است. 2- به عقیده زبان شناسان زبان عربی نسبت به سایر زبان ها بسیار گسترده تر و از قابلیت های بیشتری برخوردار است. فراوانی مفردات و اشتقاق کلمات، دستور زبان و فصاحت و بلاغت آن نیز، این زبان را از دیگر زبان ها ممتاز می سازد. 3- عربی بودن قرآن در انتقال بهتر اسرار حقایق و معارف قرآن موثر است. بنابر این با توجه به ویژگی زبان عربی و بعثت پیامبر (ص) در میان عرب فصیح، اگر قرآن، غیر عربی بود جای سؤال و نکته گیری وجود داشت چرا که عربی بودن آن امری طبیعی و عادی بوده است.[3] [1] . سوره یوسف، آیه 2 [2] . سوره ابراهیم، آیه4 * وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَینَِّ لهَُمْ فَیُضِلُّ اللَّهُ مَن یَشَاءُ وَ یَهْدِی مَن یَشَاءُ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ * ما هیچ پیامبری را، جز به زبان قومش، نفرستادیم تا (حقایق را) برای آنها آشکار سازد سپس خدا هر کس را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) هدایت میکند و او توانا و حکیم است. [3] . منبع: پایگاه حوزه36863686 (با اندکی تصرف) |
مکتب شیعه از چه زمانی بوجود آمد؟
پاسخ
شیعه یعنی پیرو و در اصطلاح تاریخ اسلام به کسانی گفته می شود که جانشینی پیغمبر اکرم (ص) را حق اختصاصی خانواده رسالت می دانند و در معارف اسلامی پیرو مکتب اهلبیت می باشند و از طریق نص و وصیت پیغمبر (ص) قائل به امامت علی بن ابی طالب می باشند و معتقدند که امامت از فرزندان او خارج نشده است و می گویند : پیشوائی مسلمین امری نیست که مربوط به اجماع امت باشد و نیز امری مهمل نمی باشد که رسول گرامی اسلام درباره اش وصیتی نکرده و به فرد مورد اعتماد خود واگذار ننموده باشد . آنان ثبوت عصمت ائمه از کبائر و صغائر و تولی و تبری قولا و عملا را واجب می دانند جز در حال تقیه[1] |
چرا شیعه نماز را در پنج وقت نمی خواند؟(1)
پاسخ
در اینکه پیامبر اکرم (ص) نمازها را جدا جدا می خواندند بحثی نیست و ما هم قبول داریم و این را کار خوبی هم می دانیم ولی عمل پیامبر اعم از وجوب و استحباب می باشد. پیامبر اکرم (ص) مسواک می زدند ولی هرگز آن را واجب نمی دانستند، نمازها را در پنج وعده می خواندند ولی آن را واجب نمی دانستند،ما هم خواندن نمازها را با هم، تنها جایز می دانیم و اتفاقاً خواندن نمازها را در وقت فضیلت مستحب می دانیم. |
فلسفه نامگذاری تشیع به مذهب جعفری
پاسخ
| پیروان مذهب جعفری از این رو به این نام موسوم گشته اند که در عصر آن حضرت فقه اسلامی دست خوش افکار و آراء و تصرفات نظری اشخاص می شد و هر یک از دانشمندان آن زمان فقهی تدوین نمود و پیروان هر یک از آن مکاتب به پیشوای آن مکتب منتسب شد مانند حنفی و مالکی و شافعی و ... اما شیعه امامیه از مکتب امام صادق(ع) پیروی کردند و آنها را جعفری می خوانند، عمر نسبتاً طولانی آن حضرت این امکان را داد تا نظم و ترتیبی به وضع امامیه بدهد و فقه شیعه را تدوین نماید و لذا بیشتر احادیث فقهی شیعه از آن حضرت روایت شده و آن روزگار دوره شکوفائی علوم اسلامی بود و آن حضرت نیز از این فرصت کمال استفاده را نموده (به علت درگیری بنی امیه و بنی عباس با یکدیگر)، به انتشار علوم و معارف اسلامی پرداختند و در مدینه و عراق حوزه درس به راه انداخته و خانه ایشان به مثابه دانشگاهی در آمد که عالمان بزرگ حدیث، تفسیر، حکمت، کلام و مخصوصاً فقه و دیگر علوم در حوزه درس وی شرکت جسته و از خرمن دانش گسترده وی خوشه بر می چیدند و در همه زمینه ها عالمان بزرگی پرورش داده که همگی از انتقال دهندگان افکار و عقائد بلند آن حضرت به نسلهای بعدی به شمار می روند و این گونه بود که این فرهنگ نسل به نسل منتقل شده و محفوظ ماند و بدین جهت این گروه را به خاطر داشتن عقائد امام جعفر صادق(ع) شیعه جعفری نامیدند. |
حکمت عزاداری و سینه زنی برای امام حسین(ع)
پاسخ
ارتباط روحی و انسانی با امام حسین(ع) و اهل بیت و اصحاب پاک آن حضرت علاوه بر بعد عقلی و ایمانی، باید در بعد احساسی هم وجود داشته باشد زیرا معنای دوست داشتن یک انقلابی بزرگ آن است که علاوه بر پذیرش اندیشه او روح انقلاب در درون انسان ریشه بداوند، بزرگان ما هم در آغاز به همین منظور دستور به تشکیل مجالس عزا و مرثیه خوانی جهت تحریک عواطف و ایجاد ارتباط عاطفی به عاشورا می داده اند. گریه یکی از عناصر اساسی بیان عاطفه است اما سؤال این است که صرف گریه بدون تدبر و تعمق به حادثه عاشورا مورد نظر ائمه بوده یا خیر؟ قطعاً ارتباط ما با عاشورا نباید از طریق گریه تنها باشد و با فراسیدن محرم ما خود را فقط برای گریه آماده کنیم. ما بایستی اولاً پیام عاشورا و فلسفه قیام امام حسین(ع) را درک کنیم و سطح آگاهی و دانش خود را نسبت به این واقعه عظیم بالا برده و از این طریق ارتباط عاطفی صحیحی برقرار کرده و همان گونه که بر مصیبتهای خویش می گرییم بر مصائب عاشورا گریه کنیم. این رابطه آگاهانه سبب ریشه یافتن حادثه عاشورا در وجدان و درون انسان و موجب پویایی و سرزندگی آن احساسات و دریافتهای انسان می شود و از تبدیل شدن آن به امری صرقاً سنتی و تقلیدی جلوگیری می کند و دیگر انسان به خاطر این که دیگران گریه می کنند و یا سینه می زنند و یا کارهای دیگر می کنند به سراغ کار نمی رود و یا به خاطر رو دربایستی و خجالت و جو گرفتگی بدون این که تحت تاثیر فاجعه و مصیبت عظیم کربلا قرار نگرفته باشد عملی را انجام نمی دهد. در پایان به برخی از مطالبی که در همین زمینه از سایت حوزه نت، انتخاب کرده ایم، توجه کنید: |