دیدگاه قرآن در باره خلقت حضرت آدم(ع)
پاسخ
ظاهر آیات قرآن کریم مخالف نظریه ترانسفورمیسم و تطور انواع داروین می باشد و تقارن لفظی اطوار هیچ گونه دلالتی بر هماهنگی با این نظریه ندارد (اطوار اشاره به خلقت حضرت آدم از خاک و خلقت انسان از مراحل مختلفی از نطفه و جنین تا تولد است |
آیا انسانی قبل از خلقت حضرت آدم(ع) وجود داشته اند؟
پاسخ
این که فرشتگان از کجا متوجه شدند که آدمی، موجودی خون ریز و فاسد است، دست کم دو نظر وجود دارد: الف: فرشتگان از کلمه (فی الارض و خلیفه الهی) در (انی جاعل فی الارض خلیفة) متوجه شدند که اگر موجودی خلیفه الهی باشد خواست های نا محدود و متعالی دارد، و از سویی دیگر زمین محدود و ناچیز است و لا محاله تعارض و درگیری و فساد پدید خواهد آمد. ب: قبل از وجود حضرت آدم(ع) موجوداتی مانند انسان بودند. که اگر چه خلیفه الله نبودند ولی دیگر صفات انسان را دارا بودند. و فرشتگان از نحوه زندگی و حیات آنان پی برده بودند که انسان خون ریز و فاسد است. |
ازدواج فرزندان آدم(ع)
پاسخ
در ایـن باره در میان دانشمندان اسلامی دو نظر وجود دارد و هر کدام برای خود دلایلی از قرآن و روایات ذکر کرده اند. نظریه اول: در آن زمان هنوز قانون تحریم ازدواج خـواهر و برادر از طرف خداوند قرار داده نشده بود و چون راهی برای بقای نسل بشر غیر از این راه نبود، از این جهت ازدواج آنان با یکدیگر صورت گرفته است؛ ناگفته پیداست که دستگاه قانون گذاری از آن خداست. «إِنِ الْحُکْمُ إِلاّ لِلّهِ» «حکم تنها از آن خداست» [1] چه اشکال دارد که به طور مـوقـت بـرای گـروهـی از راه ضرورت این گونه ازدواج در آن زمان بلا مانع و مباح باشد و برای دیـگـران عـموما تحریم ابدی شود؟ |
علت وجود ما در دنیا به خاطر گناه حضرت آدم(ع) است؟
پاسخ
خداوند مالک علی الاطلاق است و تمام هستی از اوست و به سوی اوست و هیچ کس ذاتاً حقی ندارد تا از خداوند طلبی داشته باشد و چون مالک مطلق است به طور مطلق می تواند در ملک خود تصرف کند و احدی یارای مقابله و احتجاج با او را ندارد. باز همین خداوند مهربان و بخشاینده خود برای ما حقوقی قرار داده است و آنان را رعایت کرده است و بر ما است که در مقابل (و لو مقابل نیستیم) حقوق را به جای آوریم. |
چگونگی بیرون آمدن حضرت آدم و حوا از بهشت با توجه به عصمت آدم (ع)
پاسخ
داستان حضرت آدم (ع) بطور مفصل در قرآن مجید بیان شده است و مفسرین نیز خیلی جامع در این زمینه مطالب را بیان کرده اند، اما بطور خلاصه باید بگوئیم که اولاً منظور از بهشت که حضرت آدم (ع) مدتی در آن ساکن بود و بعد از آن اخراج شد، غیر از بهشت اخروی است، بلکه یک بهشت دنیایی بود که در آن بر اثر گستردگی نعمت، هیچگاه رنج گرسنگی و تشنگی را تحمل نمی کرد و برهنه نمی ماند و آفتاب زدگی نداشت، اما بدنبال وسوسه های شیطان و عصیان امر پروردگار، از شجرة ممنوعه (که در بعضی از تفاسیر به درخت انگور، خرما، لیمو، خوشه گندم و… تفسیر شده است، که روی مصالحی از نزدیک شدن به آن و خوردن از آن نهی شده بود) خورد و بدنبال آن از بهشت اخراج شد. این در حالی بود که خداوند متعال قبلاً به آدم و همسرش هشدار داده بود که به این درخت نزدیک نشوند و فریب شیطان را نخورند که موجب خروج آنها از بهشت خواهد شد. نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که عصیان امر پروردگار با مقام عصمت چگونه سازگار است؟ |