وجه نامگذاری این مکان خاص به مسجد، از آن جهت است که جایگاه سجده و تواضع در پیشگاه خداوند متعال است.سجده مظهر بندگی و کرنش در برابر حق تعالی است و در میان تمامی عبادتها حتی نسبت به دیگر اجزای نماز نیز از شرافت و برتری ویژه ای برخوردار است. بنابراین، مسجد به معنای سجده و محل نماز و در واقع به معنای جایگاه عبادت و یاد خداوند متعال است. چرا که، سجده مظهر اوج بندگی و نشان کمال عبودیت انسان است. در فرهنگ دینی گاه از مسجد به عنوان بیت الله و خانه خدا، نیز یاد می شود که به این مطلب در قرآن[۱۳] اشاره شده است.
اما راز این نامگذاری آن است که مردم در این مکان به سوی خداوند متعال تقرب می جویند و با عبادت خالصانه و پرحضور به سوی او ره می سپارند. همان گونه که انسان برای یافتن کسی، او را در خانه اش می جوید، برای باریافتن در محضر خاص پروردگار و ملاقات با وی نیز باید به مسجد که خانه اوست، شتافت. پس خانه خدا در حقیقت، خانه مردم و جایگاه گرد آمدن آنان برای پرستش و بندگی حق تعالی است. از همین روی؛ قرآن کریم کعبه را که برترین خانه خدا در زمین است، خانه ای برای مردم به شمار آورده؛ می فرماید: «همانا اولین خانه ای که برای مردم بنا شده، در مکه است …».[۱۴]