مستحب است شخصى که به عمره مفرده مشرّف مى شود، براى زیارت حضرت رسول(صلى الله علیه وآله) و حضرت زهرا(علیها السلام)و ائمه بقیع(علیهم السلام)و سایر مشاهد مشرّفه، به مدینه منوّره[1] مشرّف شود.
از حضرت على(علیه السلام) نقل شده
که: «زیارت بیت الله الحرام را به زیارت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) و زیارت
قبورى که خداوند حقّ آنها و زیارت آنها را بر شما لازم نموده تمام کنید، به زیارت
آن حضرت امر شده اید و ترک آن جفاست».[2]
و از امام صادق(علیه السلام) نقل
شده: «هر یک از شما که حج به جا مى آورد، پایان حجّ خود را زیارت ما قرار دهد، که
زیارت ما متمّم حجّ است».[3]
لذا بر زائران محترم است که نسبت به اعمال و
زیارات در مدینه منوّره غفلت نورزند و وقت خود را به بطالت نگذرانند، بلکه در این
مدّت کوتاهى که میهمان رسول خدا(صلى الله علیه وآله) هستند، حق میهمانى را خوب ادا
کنند و وقت خود را در عبادت و زیارت و دعا و نماز، مخصوصاً در مسجد رسول الله(صلى
الله علیه وآله)صرف نمایند، چون در احادیث آمده است یک نماز در مسجدالنّبى، معادل
است با هزار نماز در سایر مساجد،[4] و بر حسب روایات دیگر، برابر است با ده هزار
نماز.[5] در روایت آمده است که چهار قصر از قصرهاى بهشت در دنیاست: 1. مسجدالحرام؛
2. مسجدالنّبى؛ 3. مسجد بیت المقدس؛ 4. مسجد کوفه.[6] و چه خوب است که زائران محترم
تمام نمازهاى یومیه و نمازهاى دیگر را (نمازهاى قضا یا نمازهاى مستحبّى مثل نماز
زیارت و نماز خواندن و اهداى ثواب آن به دیگران)، در مسجد رسول خدا به جا
آورند.
البته شایان یادآورى است همان طور که براى مکّه مکرّمه حرم معیّنى
است ـ که قبلاً بیان شد ـ براى مدینه منوّره هم در روایات حدّ حرم بیان شده، که بین
دو کوه «عائر» و «وعیر» در شرق و غرب مدینه است که این شهر را دربرگرفته، و صید
کردن و قطع درخت در این شهر نارواست، هر چند حمل بر کراهت شده
است.[7]
--------------------------------------------------------------------------------
[1].
شهر یثرب که بعد از ورود رسول خدا(صلى الله علیه وآله) به این شهر مدینة النبى
خوانده شد و یکى از شهرهاى مهم زیارتى جهان اسلام است و شایسته و سزاوار است که
زائران در ایّامى که در این شهر اقامت دارند حرمت این مکان را حفظ کنند و رسول خدا
فرمود: «المدینة قبّة الاسلام، و دارالایمان، و ارض الهجرة، و مبوّالحلال والحرام؛
مدینه، گنبد اسلام و خانه ایمان و سرزمین هجرت و جایگاه حلال و حرام است». و حضرت
على(علیه السلام)فرمود: «مکّة حرم اللّه، والمدینة حرم رسول اللّه؛ مکه حرم خداست و
مدینه حرم رسول خدا(صلى الله علیه وآله) است» و زمانى که رسول خدا(صلى الله علیه
وآله)از مکه بیرون آمد، فرمود: «اللهم کما اخرجتنى من أحَب البقاع إلیّ فاسکنّی فی
أحَبّ البقاع الیک؛ خدایا! همان گونه که از دوست داشتنى ترین سرزمین نزد تو بیرونم
آوردى، مرا در سرزمینى که دوست داشتنى ترین سرزمین نزد توست وارد کن». و جاى جاى
مدینه، نشان از آثار رسول خدا(صلى الله علیه وآله)و ائمه معصوم(علیهم السلام)و
اصحاب و یاران رسول خدا و امامان معصوم(علیهم السلام)مى باشد و شایسته است که
زائران حرم نبوى حرمت این شهر را حفظ نمایند و با نماز خواندن و دعا و طلب رحمت و
مغفرت قدر این نعمت را که در پرتو نور نبوّت و ولایت نصیب آنان شده، بدانند و از
مساجد و اماکن متبرک مدینه مخصوصاً مسجدالنبى و قبرستان بقیع براى خود توشه ذخیره
نمایند و اوقات شریف خود را صرف زیارت و دعا نموده و از هدردادن این گنج گرانمایه
خوددارى نمایند.
[2]. وسائل الشیعة 14: 324، أبواب المزار، باب 10،
ح2.
[3]. وسائل الشیعة 14: 324، أبواب المزار، باب 2، ح7.
[4]. وسائل
الشیعة 5: 279، أبواب احکام المساجد، باب 57، ح1.
[5]. الکافی 4: 556، ح11،
وسائل الشیعة 5:279، ح 2.
[6]. وسائل الشیعة 5: 282، أبواب احکام المساجد،
باب 57، ح14.
[7]. الکافی 4: 563، باب تحریم المدینة؛ التهذیب 6: 12، باب5،
ح3؛ وسائل الشیعة 14: 362، أبواب المزار، باب17.