هر دختر و پسری که به سن رشد و بلوغ می رسد، بزرگ ترین آرزویش این است که ازدواج کند، با تشکیل زندگی مشترک زناشویی، استقلال و آزادی بیشتری به دست آورد و یار و مونس مهربان و محرم اسراری داشته باشد. زندگی سعادتمندانه خویش را از زمان ازدواج آغاز می کند و برایش جشن می گیرد. خداوند بزرگ در قرآن مجید از این نعمت بزرگ یاد می کند و می فرماید:
و از نشانه های خدا این است که از خود شما برایتان
همسرانی آفرید تا با آنها انس بگیرید و آرامش خاطر پیدا کنید و در میان تان دوستی و
مهربانی افکند و در این موضوع برای اندیشمندان آیات و نشانه هایی است. (روم:
21)
دو انسان مؤمن که با آیین مقدس ازدواج پیمان زناشویی می بندند و تشکیل
خانواده می دهند، از انس و محبت و آرامش و کامیابی های مشروع جنسی برخوردار می شوند
و در نتیجه از انحراف و تمتعات غیرمشروع و کشیده شدن به مراکز فساد و اعتیادهای
خطرناک و شب نشینی های خانمان سوز، محفوظ و در امان خواهند بود. بدین جهت است که
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام نسبت به ازدواج بسیار
تأکید فرموده اند. رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: « هر کس ازدواج کند، نصف
دینش را حفظ کرده است».
داشتن همسری دین دار (چه مرد و چه زن) در راهنمایی و
تشویق فرد برای انجام تکالیف دینی از جمله واجبات، مستحبات و ترک مکروهات و محرمات
و آراستگی به اخلاق نیک و دوری از اخلاق ناپسند نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. زن
یا مرد دین دار و مؤمن، دیگری را به خوبی و صلاح دعوت می کند، به همین جهت به مرد و
زن سفارش شده است که به هنگام ازدواج موضوع ایمان و دین داری و اخلاق پسندیده را به
عنوان شرط اساسی آن مطرح سازند.