هر که دید از آل پیغمبر(ص) اثر جای پای جمله شان بگذاشت سر
شربتی کَاز دستشان نوشیده شد تا ابد شیرینی اش در کام بُد
شربت دیگر کسان، فرداست زَهْر بدءِ آن خیر و نهایت شرّ و قَهْر
**************
قلب اگر مِرْآة شد، مَرْئِیّ بدید چون مُجَرَّد هست ما فِی الْغَیْب دید
«کُلُّ شَیْء هالِکٌ إلاّ وَجْهَهُ» آن بداند، کاوست با «هُو» روبرو
**************
از تنفّس پی به صاحب می بری قطع آن دیدی زِعبرت بگذری
ای خدا! واضحْ مرا مشکل مدار مشکلاتِ دَهْر بر من سَهْل دار
چون که در دستِ تو باشد کُنْ فَکان چون به دیگر سو رَوَم در هر زمان؟
گر فراموشم بداری خویش را یادِ چیزی کی کند دردم دواء؟
از مناجاتم اگر کردی برون کی سعیدم می نمایی از درون؟
گر به من کردی جهنّم را محلّ گویم: ای اهل جهنّم! لاحِیَل
من خدایی غیر حقّ نشناختم با شماها در جهان ننواختم
دوست بودم با همه یارانِ حقّ دشمن بدکار و بددارانِ حقّ
روسیاهی در عمل این جا براند نقطه ی بیضاء من در جا بماند
گرچه من این جا سیه رو آمدم متّصل با حَبْلِ مولایم شدم
من نگفتم: روسفیدم در جهان نامه ام نَبْوَد سیه با این و آن
صاحبِ وُدّی بُدم چون مو دقیق همچون بودم با اَوِدّائش رفیق
چشم من با دشمنان، روحم لطیف من نبودم خارِ رَهْ سر هر شریف
حالیا! در دوزخم بگذاشتی ساقیا ! هر تلخ، شیرین داشتی
چون ز دستت آبریزی بنگرم بنگرم دست تو، آبش ننگرم
گفت لقمان: تلخ، شیرین شد مرا چون ز دستِ مُنْعِمَم دیدم وُرا
ناخنی از دست تو در لقمه ای گر ببینم باشد اَحْلی طُعْمه ای
چند پرسی: تلخ بُد یا خوشگوار؟ نیست تلخ ار می رسد از دست یار
گرچه در یاری دروغم داخل است با دروغِ دوستان کَالْغافِل است
گر بگویی: دوستی کامل نبود گویمت، سلمان و بُوذْر دلْ که بود؟
گر بگویی مثل بد، گه داشتی گویمت: تَوّابیش بگذاشتی
**************