علت ثقلین نامیده شدن قرآن و اهل بیت و ثقل اکبر بودن قرآن
پاسخ
باید خاطر نشان گردیم که اهل بیت ثقل کبیرند و قرآن ثقل اکبر و این دو گنجینه گرانبها از هم جدایی ندارند و برای روشن شدن فلسفه حدیث ثقلین لازم است که بطور اجمال به چند مطلب اشاره کنیم: *اولا فهم قرآن با وجود اهل بیت ممکن خواهد بود. قرآن راجع به خودش میفرماید: « وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ وَ لا یَزیدُ الظّالِمینَ إِلاّ خَسارًا[i] و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان، نازل میکنیم؛ و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمیافزاید.». پس قرآن نسخه شفابخش است. بعد از تهیه نسخه باید دو مرحله دیگر طی شود تا نسخهای موجب شفای مریضی گردد: 1- منطق اقتضا میکند که دقیقا مورد فهم قرار گیرد. 2- به دستوراتش عمل شود. انسانی که در دام گناه و جهل و ... گرفتار آمده است هم مریض است (مرض قلب در اصطلاح قرآن و روایات همین است که اشاره شد) و هم راه گم کرده. و در پرتو عمل به دستورات قرآن است که شفا مییابد و هدایت میشود، منتهی در مرحله فهم قرآن و اینکه چه کسانی قرآن را میفهمند، خداوند بعنوان معلم قرآن معرفی شده: |
ارزش انتخاب دین، در صورتی که بدون تحقیق باشد
پاسخ
1- در اسلام از تقلید کورکورانه نهی شده است، در قرآن آمده است: «وَ إِذا قیلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلی ما أَنْزَلَ اللّهُ وَ إِلَی الرَّسُولِ قالُوا حَسْبُنا ما وَجَدْنا عَلَیْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ کانَ آباؤُهُمْ لا یَعْلَمُونَ شَیْئًا وَ لا یَهْتَدُونَ»[1] «و هنگامی که به آنها گفته شود: «به سوی آنچه خدا نازل کرده، و به سوی پیامبر بیایید!»، میگویند: «آنچه از پدران خود یافتهایم، ما را بس است!»؛ آیا اگر پدران آنها چیزی نمی دانستند، و هدایت نیافته بودند (باز از آنها پیروی میکنند)؟» چنانچه آیه تصریح دارد آنچه مذموم است، تقلید کورکورانه، جاهلانه و بدون دلیل است. لذا در جایی که تقلید آگاهانه و همراه با دلیل و برهان باشد، بدون اشکال خواهد بود. به بیان دیگر، صرف این که باورهای ما همانند گذشتگان باشد دلیل بر بطلان آنها نیست بلکه این که تنها دلیل ما برای اعتقاد به آنها، باور گذشتگان باشد، مذموم است. 2- تردیدی نیست که محیط اجتماعی و اطرافیان زمان و مکان و... در باورها و اعتقادات انسان در حد جزئی تاثیر گذارند اما چنانکه در فلسفه ثابت شده است، این امور به هیچ وجه از انسان سلب اختیار نمی کند. چرا که اراده انسان بر هر چیزی غالب است. می پذیریم که در محیط صالح، اقتضای اعتقادات درست و اعمال نیک بیشتر است. اما این بدان معنا نیست که در محیط ناصالح، چنین امکانی کلا منتفی باشد. دلیل روشن این ادعا افراد بسیاری هستند که گر چه در محیط های ناسالم می زیسته اند، اما راه حق را یافته اند و به بالاترین درجات کمال رسیده اند. |
توضیحی درباره تاسوعا و عاشورا و ریشه آن دو
پاسخ
ریشه «عاشورا» کلمه عشر بمعنی «ده» است، عاشورا دهم محرم و روز شهادت حضرت ابی عبداللّه الحسین (ع) میباشد. عبداللّه بن فضیل هاشمی گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: به چه جهت روز عاشوراء روز مصیبت و غم و اندوه و گریه شد در صورتی که روز وفات پیغمبر (ص) و فاطمه (ع) و شهادت امیر المؤمنین (ع) و شهادت امام حسن (ع) این چنین نیست؟ فرمود: به جهت اینکه روز حسین (ع) مصیبتش از هر روزی سنگینتر است، زیرا اصحاب کساء که نزد خداوند از همه آفریدگانش عزیزتر بودند پنج تن بودند و حسین (ع) آخرین آنها بود و چون آن حضرت به شهادت رسید دیگر کسی که مایه عزت مسلمانان و تسلی خاطر آنها باشد نماند و به رفتن او گوئی همه آنها رفتند چنانکه تا او در حیات بود گوئی همه آنها زنده بودند. حضرت رضا (ع) فرمود: بر مثل حسین باید گریه کنندگان به گریند که گریه بر آن حضرت گناهان بزرگ را محو سازد. سپس فرمود: پدرم (امام کاظم) چون ماه محرم میرسید کسی او را خندان نمیدید و غم و اندوه بر چهره آن حضرت نمایان بود تا ده روز ، و چون روز دهم میشد آن روز روز غم و اندوه و مصیبت و گریه او بود و می گفت امروز روزی است که حسین (ع) در آن کشته شده. |
شناخت و عشق به خدا
پاسخ
پاسخ اجمالی: مفهوم واژه خداوند، از عمومی ترین و ساده ترین مفاهیمی است که هر انسانی حتی منکران وجود خداوند نیز تصویری از آن در ذهن خود دارند، هر چند شناخت حقیقت و کنه ذات خداوند برای انسان ممکن نیست. راههای شناخت خداوند در یک دسته بندی کلی به راههای زیر تقسیم می شوند: الف راه عقل مثل برهان امکان و وجوب ب راه حسی و تجربی مثل برهان نظم[1] ج راه دل یا برهان فطرت ، [2]،[3] اما این که چگونه می شود به ذات او تکیه کرد باید گفت: کسی را که بر او توکل می کنیم باید دارای دو فضیلت باشد: 1- علم کافی نسبت به امری که به او محول شده و از او یاری خواسته شده است. 2-قدرت و توانایی بر انجام آن کار. خداوند چون دانای به آشکار و نهان است و علم هیچ چیزی بر او پوشیده نیست و نیز بر همه چیز قادر و تواناست، در همۀ احوال بهترین دوست و اطمینان بخش ترین پشتیبان و وکیل است. در باره ی راههای عشق ورزیدن به خداوند نیز باید به چند نکته توجه شود: 1. منشأ و سرچشمه ی عشق، درک کمال محبوب و معشوق است.[4] 2. انسان موجودی «کمال جو» و «جمال خواه»است. 3. ذات مقدس خداوند کمال و جمال مطلق و منشأ و سرچشمه ی همه ی خوبیها و زیباییهاست. بنابراین؛ انسان از درون ذات خود عاشق خداوند است هر چند ممکن است در اثر انحرافات فکری و عملی چیز دیگری را خدای خود قرار دهد، و به همین جهت کار انبیای الاهی بر طرف نمودن این انحرافات و زدودن غبار نادانی و غفلت و پاک نمودن صفحه ی دل از آلودگیهاست. بدون تردید عشق حقیقی را نشانه هایی است و برای این که انسان حقیقتاً به خدای عشق آفرین عاشق شود باید با تهذیب نفس و سلوک در مسیرهای روشن شرعی که توسط عارفان حقیقی یعنی امامان معصوم(ع) تعیین شده است خود را به این نشانه ها نزدیک و نزدیکتر سازد تا به حقیقت و نورانیت او دست یافته و طعم عشق راستین را بچشد. |
شناخت و عشق به خدا
پاسخ
پاسخ اجمالی: مفهوم واژه خداوند، از عمومی ترین و ساده ترین مفاهیمی است که هر انسانی حتی منکران وجود خداوند نیز تصویری از آن در ذهن خود دارند، هر چند شناخت حقیقت و کنه ذات خداوند برای انسان ممکن نیست. راههای شناخت خداوند در یک دسته بندی کلی به راههای زیر تقسیم می شوند: الف راه عقل مثل برهان امکان و وجوب ب راه حسی و تجربی مثل برهان نظم[1] ج راه دل یا برهان فطرت ، [2]،[3] اما این که چگونه می شود به ذات او تکیه کرد باید گفت: کسی را که بر او توکل می کنیم باید دارای دو فضیلت باشد: 1- علم کافی نسبت به امری که به او محول شده و از او یاری خواسته شده است. 2-قدرت و توانایی بر انجام آن کار. خداوند چون دانای به آشکار و نهان است و علم هیچ چیزی بر او پوشیده نیست و نیز بر همه چیز قادر و تواناست، در همۀ احوال بهترین دوست و اطمینان بخش ترین پشتیبان و وکیل است. در باره ی راههای عشق ورزیدن به خداوند نیز باید به چند نکته توجه شود: 1. منشأ و سرچشمه ی عشق، درک کمال محبوب و معشوق است.[4] 2. انسان موجودی «کمال جو» و «جمال خواه»است. 3. ذات مقدس خداوند کمال و جمال مطلق و منشأ و سرچشمه ی همه ی خوبیها و زیباییهاست. بنابراین؛ انسان از درون ذات خود عاشق خداوند است هر چند ممکن است در اثر انحرافات فکری و عملی چیز دیگری را خدای خود قرار دهد، و به همین جهت کار انبیای الاهی بر طرف نمودن این انحرافات و زدودن غبار نادانی و غفلت و پاک نمودن صفحه ی دل از آلودگیهاست. بدون تردید عشق حقیقی را نشانه هایی است و برای این که انسان حقیقتاً به خدای عشق آفرین عاشق شود باید با تهذیب نفس و سلوک در مسیرهای روشن شرعی که توسط عارفان حقیقی یعنی امامان معصوم(ع) تعیین شده است خود را به این نشانه ها نزدیک و نزدیکتر سازد تا به حقیقت و نورانیت او دست یافته و طعم عشق راستین را بچشد. |