بوسیدن ذوالجناح، علم و ... توسط شیعه/ پایگاه حوزه

بوسیدن ذوالجناح، علم و ... توسط شیعه

منبع : پایگاه حوزه 
کلید واژه ها :

پرسش

چرا شیعه شبیه ذوالجناح، علم و ... را می بوسد، در حالی که قرآن این اسباب و آلات را بدعت می داند؟

پاسخ

1)- عواطف انسان بخشی از شخصیت اوست و خواه ناخواه او را به غیر خود عطف می کند این عواطف وقتی تحت فرمان عقلانیت انسان باشد بسیار نیکو و لازم است خاصه اگر با امر دین و اولیاء آن از جمله حضرت ختمی مرتبت (ص) و اهل البیت (ع) مرتبط شود. محزون شدن به حزن پیامبر و اهل بیت او بالاترین و دل انگیزترین درجه عواطف پاک انسانی است. 2)- پیامبر اکرم (ص) برای حضرت حمزه سید الشهداء عموی گرامیش عزاداری کرد و فاطمه زهرا (س) برای پیامبر اکرم عزاداری کرد و تابعین عالیمقامی چون حضرت علی بن الحسین (ع) برای پدر بزرگوارش اقامه عزا کرده است پس در مطلوبیت اصل عزاداری نمی توان تردید کرد خصوصاً عزاداری سنتی که در آن مجالس وعظ و تفسیر و بیان معارف قرآن و سنت پیامبر برگزار می شود و از این راه که همراه با علاقه وافر شنوندگان است امور دینی به جامعه تزریق می شود. اما دسته ای از امور که توسط عامه مردم صورت می گیرد و ناشی از سنتها و رفتارهای قومی و شخصی آنان است و هیچ ربطی به مسائل دینی ندارد خود این اعمال دو دسته هستند: الف: دسته ای که تعارض با مسائل دینی ندارد صرف ابراز احساسات و عواطف است نه توحید در آن خدشه دار می شود و نه ضرر قابل توجهی به کسی وارد می شود. ب: دسته ای از آن اعمال مانند قمه زدن یا اموری که با ادب الهی منافات دارد را مردم عادی انجام می دهند و علماء اسلام هم به شدت نهی می کنند شما می توانید به حماسه حسینی استاد شهید مطهری رجوع کنید اما اینکه چرا مردم بعضاً از علماء حرف شنویی ندارند سؤالی است که همه جا مطرح است آیا جوانان اهل سنت بعضاً مشروب الکلی نمی نوشند و به فیلمهای مبتدل و دور از اخلاق رو نمی آورند؟ آیا می شود این را به حساب اهل سنت گذاشت. 3)- برادران اهل سنت با ما در معنای عبودیت و پرستش دچار اختلاف نظر هستند ما در عبودیت قصد عبودیت را شرط می دانیم و هر عملی که شائبه عبادت غیر خداوند را داشته باشد جایز نمی دانیم ولی صرف بوسیدن و تبرک و امثال آن را نمی توان شرک و عبادت غیر خداوند شمرد. حال سؤال این است که در کجای قرآن این کارها بدعت شمرده شده است. وقتی شما جلد قرآن را می بوسید چون قرآن در آن است. هر چیز که یادآور محبوب باشد محبوب است، لذا علم و پرچم را هر مذهب و مکتبی مقدس می داند و آن را می بوسد نه به این عنوان که پارچه است بلکه به این عنوان که سمبل و نماد آن مکتب است.