پاسخ
مظاهر و نمودهای دینی (مثل حجاب )تنها یک علامت از علامت های متعدد دینداری است. در حالی که دینداری اصناف زیادی دارد . بعضی اشخاص اگر چه در بعضی از امور دینی و تکالیف آن کوتاهی می کنند ولی هرگز نمی توان با این مقیاس آنان را بی دین و حتی لا ابالی نامید. از نوع سؤالاتی که روزانه در جامعه دینی مطرح می شود روشن می شود که لایه های دینداری رفته رفته کاملتر و گسترده تر می شود و ما این را به فال نیک می گیریم. حتی عدم اقبال ظاهری به بعضی از احکام دینی نشان از توجه مردم به فهم عمیق تری از دین است که باید با توجه به فرصت محدود، این نسل را کاملاً آگاهی دینی بخشید و هرگز نا امید و درمانده نشد. |
پاسخ
در بهشت و آخرت چیزی به عنوان تکلیف و وظیفه شرعی وجود ندارد، چرا که دنیا خانه عمل و آخرت خانه حساب است و در آنجا دیگر عملی در کار نیست. از ظواهر آیات و روایات استفاده می شود که در آخرت نیز در مسائل جنسی و اموری که بدان مربوط است محدودیتهایی وجود دارد. در وصف زنان بهشتی می فرماید: الف:کَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ؛همچون مروارید درصدفپنهان![i] ب:عُرُبًا أَتْرابًا؛زنانی که تنها به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند![ii] ج:حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ؛حوریانی که در خیمههای بهشتی مستورند![iii] د:لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ؛هیچ انس و جنّ پیش از ایشان با آنها تماس نگرفته (و دوشیزهاند(![iv] ه:فیهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ؛در آن باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران خود عشق نمیورزند؛ و هیچ انس و جنّ پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است.[v] به نظر می رسد که در بهشت حجاب باشد اما نه بعنوان یک تکلیف بلکه به عنوان یک کرامت و یک مقام معنوی و یا اموری که برای ما بدرستی معلوم نیست. |
پاسخ
در پاسخ به این سؤال نظر شما را به نکات ذیل معطوف می نماییم: 1-روح آدمی نه مذکر است و نه مؤنث و حقیقت انسان به روح اوست نه جسم و احکام تذکیر و تأنیث مربوط به جسم آدمیان است. پس زن و مرد از جهت انسان بودن کاملاً مساوی هستند و زمینه رشد معنوی برای هر دو موجود است. 2-هر کس که پیامبر است بر او وحی نازل می شود ولی هر کس وحی بر او نازل شود پیامبر نیست به تعبیر دیگر ما دو گونه نبوت داریم نبوت انبائی و نبوت تشریعی نبوت انبائی همان رسیدن وحی به انسانها و ارسال اطلاعات وحیانی برای آنها است در حالی که نبوت تشریعی به صورت رسالت بیان می شود. 3-به تصریح قرآن کریم زنان هم به مرتبه ای رسیده اند که مورد خطاب وحی قرار می گیرند مانند داستان حضرت مریم(س) و مادر حضرت موسی اما رسالت چون یک امر اجرایی است و حشر و همراهی و مواجهه با مردم را همراه دارد و رهبری جنگ و صلح و دریافت مسائل مالی و توزیع اموال و تنظیم کار جامعه را به عهده دارد این نوع نبوت(تشریعی) در اختیار مردان قرار گرفته است اما نبوت انبائی اختصاص به مردان ندارد.[1] [1]ر.ک زن در آئینه جلال و جمال ـ آیت الله عبدالله جوادی آملی. |
پاسخ
باید به این نکته کلی اشاره کرد که نظر اسلام درباره کار کردن زنان در یک نگاه کلی نگر، نظری مثبت است و محدودیتی از نظر جنسیتی در اسلام درباره کارکردن وجود ندارد اما باید به مساله نیز توجه داشت که اسلام همه کاری را برای زن توصیه نمی کند بلکه با توجه به روحیات متفاوت و جایگاه والای زن در تربیت فرزندان و تحکیم نظام خانواده به عنوان تکیه گاه عاطفی اعضای خانواده باید این تلاش صورت گیرد کار مورد نظر برای زنان به گونه ای باشد که به چنینی نقش و مسئولیتی خلل وارد نکند و او را از این وظیفه خطیر باز ندارد . البته شایان ذکر است که در ابتدا باید معیارهایی در این زمینه به صورت بسیار تخصصی و کارشناسانه از جهات مختلف دینی و فرهنگی و جامعه شناختی تبیین و تعریف گردد نظیر معنای کار و اشتغال ، میزان مشارکت اجتماعی و حمایت ویژه از کارکنان زن و اشتغال از دیدگاه فرهنگ دینی و ملی جامعه و....در این راستا ما به شما ضمن اینکه پیشنهاد می کنیم به دانشنامه زن دراسلام در سایت حتما مراجعه نمایید ،لینک های زیر را نیز خدمت شما ارائه می کنیم که از منابع نسبتا مناسبی بهره جسته اند: فعالیت اقتصادی زنان از دیدگاه قرآن اشتغال زنان از نگاه قرآن و سنت، و نظر فقهای گذشته و حال اشتغال زنان از منظر اسلام و غرب(2) اشتغال زنان از منظر اسلام و غرب(3) مصاحبه علمی/اشتغال زنان یک مشارکت اجتماعی است زنان و اشتغال در جمهوری اسلامی ایران اشتغال زنان و نقش آن در توسعه کشور البته کتاب هایی در این باره وجود دارد که به پاره ای از آن ها اشاره می کنیم: الف_زن در آیینه جمال و جلال نوشته آیت الله جوادی آملی ب_در آمدی بر نظام شخصیت زن در اسلام نوشته دکتر محمود منصور نژاد ج_کتاب بیست نوشته خواجه بشیر احمد انصاری د_کتاب حاکمیت و قانون نوشته ابوالعلا مودودی پاکستانی .ترجمه آیت الله گرامی |
پاسخ
| از خانمها نیز کسانی به درجه اجتهاد و مقامات بسیار بالای علمی رسیدهاند، مانند مرحومه خانم امین؛ لیکن مسأله مرجعیت تقلید غیر از مسأله اجتهاد صرف است؛ زیرا مرجعیت نوعی زعامت و رهبری دینی است و به فتوای جمیع مراجع یکی از شرایط مرجعیت «مرد بودن» است. برای بررسی این مطلب لازم است دو مقدمه را ذکر نماییم: 1- وظیفه ما این است که از احکام ظاهری تبعیت نماییم، زیرا، راهی به سوی احکام جز از طریق ادله ظاهری از جمله فتوای مجتهد نداریم. پس اگر بعدا معلوم شد که این احکام ظاهری با احکام واقعی مطابق بوده که خیلی خوب است و ما همانگونه عمل کردهایم که شارع مقدس خواسته است. و اگر مطابق نبود ما در نزد شارع مقدس معذور هستیم؛ زیرا راهی را که او به ما نشان داده بود رفتهایم. حال اگر اصابت به واقع نکرده و ما را به مقصود نهایی شارع مقدس نرسانده است تقصیری متوجه ما نیست بلکه چه بسا به خاطر همین تبعیت از فرمان شارعمأجور هم باشیم. مقصود از بیان این مقدمه این است که احکامی که در دست ما است ولو باید در عمل همینگونه رفتار نماییم، اما درپارهای از موارد مانند آنجا که اختلاف بین فقها وجود دارد، میتوان احتمال داد که حکم الهی به گونهای دیگر باشد. 2- مرجعیت تقلید گرچه توفیقی الهی است و خالی از عنایات امام زمان(عج) نیست، اما قبل از آن که یک منصب اجتماعی باشد و بیشتر از آن، یک مسؤولیت سنگین الهی و اخروی است و چه بسیار بودهاند بزرگانی که با اجتماع شرایط از مرجعیت گریزان بودند.[1] بنابراین اگر هم چنین مسؤولیتی به شخصی واگذار نگردد در واقع بار آخرتی او سبکتر شده است. |